Kantelpunt

En plots neem ik twee dagen vrij. De aanlokkelijkheid van dit prachtig weer is onweerstaanbaar. Ik rende daarnet al vroeg een rondje door de Moerenburg. Tegenover Zomerlust is het weiland goed gevuld met campers en tenten van de gasten van Road Burn. Wow, wat hebben zij een tof weekend in het vooruitzicht. In Tilburg breekt het festivalseizoen aan. Na deze vriendelijke dames en heren in dreigend zwart staan we volgende week donderdag in fel oranje te lallen op de Schouwburgring. En daarna snel verder met het Bevrijdingsconcert in de Piushaven, Hap en Stap en nog voor de zomervakantie de Nederlandse Musical Dagen.

Gisterenavond presenteerde ik in de vergadering aan de Raad van Toezicht van Theaters Tilburg het jaarverslag 2017. De accountant moest moeite doen kritische noten te plaatsen, de voorzitter rondde af met complimenten aan onze organisatie. Die pluim mogen we in ons zak steken, allemaal, van de portier aan de voordeur tot controller Christine achter haar computertje. Dat mag ook wel met die fraaie cijfers. Weer meer programma, meer bezoek en meer bijzondere projecten voor zoveel mogelijk inwoners van stad en regio. En financieel op orde uiteraard, anders zou ik er op mijn beurt niet zo makkelijk vanaf komen. Van die accountant bedoel ik.

In de ochtend was ik nog met programmeur Paul bij de fotograaf. We hebben samen een dialoog als voorwoord voor het nieuwe programmaboek geschreven, daar horen de koppen van deze twee oude ijdele heren bij. Gelukkig was de altijd vrolijke marketeer Anne mee voor de broodnodige glimlach op ons gezicht. Die middag zag ik al het eerste ontwerp van vormgever Bas. Razend snel gaat dat allemaal.

Naast dat tekstje het hoofd van stadsdichter Onias. Dat is een verhaal apart. Onias is een spoken word artiest. Hij staat stevig op een podium met zijn imposante stem. Als je hem ooit hebt meegemaakt en je leest zijn teksten, dan galmen zijn klanken door het hoofd. Toch hebben veel van onze gasten hem nog niet ontmoet. Dus hebben we iets beters bedacht. We maken met wijzijntilburg.nl een filmpje waarin hij zijn nieuw gedicht voor ons declameert. En in het programmaboek verwijzen we daar weer naar, ik heb er alle vertrouwen in.

Vandaar dus dat ik even moest ontspannen van mezelf, al lukt dat zo’n eerste dag nog niet eens zo eenvoudig. Bij dat rennen door de velden staat ook het hoofd niet stil. Ik ervaar deze dag als een kantelpunt in de tijd. Een jaarverslag vastgesteld, de drukproeven van het nieuwe programmaboek op het bureau. Het programma in de afgelopen twee seizoenen was inhoudelijk van mijn hand, in het nieuwe seizoen is die verantwoordelijkheid naar Paul verschoven. Samen met zijn team heeft hij een sterke line-up verzameld. Natuurlijk mocht ik me daarmee bemoeien, maar toch. Op 14 mei presenteert hij dat programma aan het publiek, dus wees erbij die avond.

Anyway, kantelpunt of niet, ondertussen gaat de verkoop wel gewoon door. Tot half juni loopt het huidige seizoen met voorstellingen en concerten door en het is onze ambitie om ook dit seizoen weer meer mensen te bereiken dan voorheen. Elke maandag kijk ik verlangend naar het grafiekje van onze verkopen. In een soort eindspurt loopt het seizoen 17/18, dat is dat groene lijntje, toch weer zichtbaar voor op haar voorgangers. En ik hoop dat dit nog even zo doorgaat, al moet dat zomerse weer dan niet te lang aanhouden. Hoewel, bij restaurant Lucebert staat het terras uit en is de voorraad asperges op peil. Dus kom snel langs. Dan maak ik me geen zorgen en neem ik nu echt een dagje vrij.