Podium der zotheid

Afgelopen zondag sprak Julius Caesar's opponent Brutus zijn volk toe in de NWE Vorst. Een straf betoog van een man die geen weerwoord duldt. Wereldtoneel, het leek me verdorie Janoekovitsj in Kiev wel. Al kunnen woorden niet doden, die Brutus was maar spel. Een geloofwaardig spel, dat dan weer wel. Han Kerckhoffs liet een voorproefje zien van de voorstelling die over een week of twee bij ons in première gaat.  In de tussentijd gaan we hier in Tilburg heel andere dingen doen. Hoewel, ook tijdens de carnaval zijn de ‘Leuteraars’ rap van tong en zijn de podiumkunsten bij ons in huis in goede handen. De verdringing van ons cultureel programma gaat stap voor stap. Terwijl we ons maandag in de concertzaal vergaapten aan het kloeke vioolspel van Anthony Marwood in de kamermuziekserie Souvenir, oefende het orkest onder leiding van Marcel Geraeds voor het Kruikenconcert in de schouwburg. Na nog een dag stevig doorwerken brengen ze vanavond met vele muzikale gasten het concert ‘De Vier Seizoenen’, inclusief Vivaldi uiteraard.

Met carnaval bieden we een podium aan de zotheid in alle zalen. Naast de Kruikenconcerten en het Seniorenconcert (met dit jaar Dries Roelvink als held op leeftijd) in de schouwburg en de feesten in de foyers, benutten we dit jaar de concertzaal als VIP-lounge. De kleurigste zaal van de stad, gehuld in oranje en groen. Een hele grote lounge inderdaad, want we verwachten dan ook heel wat belangrijke mensen. Die leggen we in de watten met lekker eten van de koks van Lucebert en bier, veel bier. Nou ja, we, we, ik bedoel de Carnavalsstichting Tilburg en De Flepsteppers. Die nemen deze dagen eigenlijk de macht van me over. Ik mag wel komen hoor, dat nog wel. Maar dan moet ik wel net als vorig jaar “m’n pekske oan” en steek ik af en toe met “onze Guus” de “hendjes de lucht in”.

De hoge cultuur wordt in deze dagen uit de stad verbannen. Het lukte ons trouwens toch al niet om onder de aandacht te blijven van het publiek. De sociale media worden een arena van politieke oneliners en snedige opmerkingen, landelijke kopstukken schuiven plots lokaal toegewijd aan in collegezalen. De verantwoorde posters van Amsterdam Sinfonietta en Het Zuidelijk Toneel zijn in het straatbeeld ondergesneeuwd. Het verkiezingscircus eist zijn tol, politieke leiders worden op kleurige platen als nieuwe heersers geportretteerd. Of als guitige cabaretiers, het is maar hoe en naar wie je kijkt. In de debatten voeren ze een voor een het hoogste woord. Het is een spel voor het onwetende volk. Wat een zotheid, wacht maar tot ze aan de macht zijn. Sticks and stones will break my bones, but words will truly harm me.