Directeuren dansen niet

Bij de uitreiking van de Jacques de Leeuwprijs deze zomer werd ik door een Fontys-danseres het podium op getrokken. Ze zette me met de rug naar het publiek en fluisterde me in het oor ‘niets doen, niet dansen’. Vervolgens bewoog ze gracieus en soepeltjes om me heen, ik stond erbij als een zoutzak in een mooi pak. Het contrast was helder, haar statement was gemaakt. Al wist zij niet wie ik was en wat mijn rol is in dit huis. Directeuren dansen niet. Hoogstens stiekem.

Theaters Tilburg programmeert graag veel moderne dans, er is veel publiek voor in Tilburg. Dat is bijzonder, maar niet zo vreemd. Dans lijkt populairder dan voorheen. Voor zowel de urban arts van ISH als de Junior Company van het Nationale Ballet stromen de zalen vol. In Tilburg houdt jong en oud van dans, met name komende maand spelen we in op die grote belangstelling. Dat doen we trouwens niet alleen. In Tilburg zijn alle stappen in de ontwikkeling van danstalent vertegenwoordigd. Van de jonge balletmeisjes (en -jongens!) bij Factorium, via de dansacademie en DansBrabant tot de toptalenten op de podia van de Nwe Vorst en Theaters Tilburg. Dus werken we in Tilburg Dansstad samen om te laten zien wat deze stad allemaal in petto heeft.

De populariteit van dans zie je ook nationaal. Bekende choreografen nemen zitting in de jury van ‘So you think you can dance’, de documentairereeks ‘Bloed, zweet en blaren’ toont de inspanningen back stage en in het Circustheater trekken vanaf november jonge dansende knapen volle zalen in de musical Billy Elliot. Oh ja, en choreografe Isabelle Beernaert siert dit seizoen niet voor niets onze website en magazine. Dat is mooi, van dansen wordt je vrolijk. Als je zelf danst, maar ook als je alleen maar kijkt. Het Tilburgse danspubliek is doorgaans dolenthousiast. Het zijn de momenten dat ik sta te glunderen in de zaal. Het applaus tovert de tranen in de ogen van de vermoeide jongelingen op het podium.

Dat enthousiasme bleek ook maar weer eens afgelopen zondag in de Tilburgse binnenstad. Bij de Dansdropping werd de winkelende massa geconfronteerd met dans op allerlei locaties. In de etalage van de V&D werkten jongeren zich in het zweet aan de barre, door de straten dansten vreemde wezens in fel groene kostuums, in de Emmapassage botsen argeloze bezoekers op de bizarre bewegingen en geluiden van Katja Heitmann. Dans hoeft niet alleen te plezieren, het mag ook schuren en schokken. Dus dat het publiek af en toe de wenkbrauwen fronst of een stapje terug moest doen, dat geeft niks.

Best bijzonder dat dans populair is, het is immers een behoorlijk abstracte kunstvorm. Wat doen die mensen daar nu eigenlijk op dat podium? Dans tilt je op, dans brengt verlichting in je hoofd. Hoewel, soms kan het beeld aardig heftig en zwaar zijn. Dan is de inleiding van die Vlaamse dame voor onze voorstellingen heel prettig. Dat je snapt waar het vandaan komt. Ze legt het graag aan je uit. Van de Franse hofdansen en de academische balletten, via Rudi van Dantzig en Hans van Manen tot nieuwe helden zoals onze ‘eigen’  Itamar Serussi Sahar die nu bij Scapino is geland.

In de voorstellingen van Oktober Dansmaand valt me op dat ook andere disciplines ons podium betreden. Het draait tegenwoordig om veel meer dan dans alleen. Morgen staat bijvoorbeeld de actrice Monic Hendrickx tussen vijf dansers van Het Nationale Ballet, de volgende dag speelt violiste Liza Ferschtman in de voorstelling van Leine en Roebana en even later deze maand klinken de sopranen van Opera Zuid naast de danstalenten van Emio Greco. En ik heb die voorstellingen nog niet gezien, maar volgens mij dansen die actrice, violiste en sopranen niet. Of wie weet, wie weet dansen ze stiekem. Ik hoop dat je het leuk vindt.

Wil je weten wat er te doen is deze maand? Bezoek de site www.tilburgdansstad.nl en je weet alles.