Toen ik enkele jaren terug in deze stad kwam werken associeerde
ik oranje en groen met het WK-voetbal, niet met een stad. Na de eerste carnaval
wist ik wel beter. Dat ik jarenlang zo onwetend kon zijn. Zelf Guus Meeuwis
heeft er een liedje over gemaakt, over die sjaals met die frisse kleurcombinatie.
De afgelopen weken was het in ons huis Tilburg voor en Tilburg na. Hoe Tilburgs
kan je als podium eigenlijk zijn?
Dat begon natuurlijk allemaal met de Tilburgse Revue. De jarenlange voorbereiding resulteerde in een
reeks van twaalf goed gevulde voorstellingen waarin lokaal talent liet zien wat
het waard is. Een bewonderenswaardige samenwerking tussen jong en oud, tussen studenten
van buiten en lokale helden. Met een typisch Tilburgs thema uiteraard. Het
onderwijs was een passende kapstok voor vrolijke liedjes en grappige sketches.
Bijna twee weken lang waren we in de ban van de Revue en eigende de spelers
zich de schouwburg toe alsof het hun huiskamer was.
Onze programmeur Simone heeft zich het afgelopen jaar in
bochten gewrongen, ze moest al het landelijk aanbod voor de grote zaal van
januari in vijf dagen gepropt krijgen. De dagen tussen Revue en Kruikenconcerten
brachten we daarom een reeks indrukwekkende toneelvoorstellingen uit het
landelijke en internationale aanbod. Om vervolgens samen met onze Guus en Paul
de Leeuw weer in het carnaval te duiken.
Natuurlijk ben ik op die woensdag en donderdag apetrots dat
wij een podium mogen bieden aan twee keer duizend enthousiaste
carnavalsvierders. Dat we tijdens het carnaval de residentie mogen zijn van de prins
en zijn gevolg. Dat we het thuishonk zijn van de Flepsteppers die er feesten
vieren voor iedereen, van jong tot oud. Als je zoals wij het podium van de stad
wil zijn, dan is dat deze dagen meer het geval dan ooit.
Omdat ik de directeur
mag zijn van dit feestelijk paleis heb ik me enkele jaren terug een knap pekske
laten aanmeten. Compleet met hoge hoed en smokingjasje. Om zo in stijl al die
gasten te kunnen ontvangen. Want dat is eerlijk gezegd het enige dat ik doe deze
dagen. Een babbeltje met de prins, een grap met de sponsors en een compliment
aan het bestuur van de vereniging. Terwijl onze mensen, herkenbaar aan de
groene en oranje overhemden, zich in het zweet werken om dit hele circus in
goede banen te leiden. Van podia bouwen en bier tappen, tot confetti vegen en
toiletten soppen.
Zo was er gisteren het druk bezochte Tulpefist en trok vandaag
d’n Opstoet voorbij. De oudere gasten van de Zonnebloem bekeken met veel
plezier de optocht vanuit de foyer van de concertzaal. En even later vulde de
Studio zich alweer met iedereen die koude voeten had, al viel dat op deze
zonovergoten dag nog reuze mee. Dinsdag nog het traditionele Kènderfist, om
daarna alles weer op te breken en de dag woensdag te eindigen met haringhappen.
U ziet het, Theaters Tilburg is deze dagen Tilburgser dan ooit. Dat werd ik me gisterennacht nog eens extra bewust toen ik langs de concertzaal liep, op weg naar mijn bedje. U weet het wellicht, voor de entree van die zaal hangt een groot lichtgevend kunstwerk. Dat wandelt normaal traploos langs alle kleuren van de regenboog. Behalve deze dagen, nu blijkt het kunstwerk aardig chauvinistisch. Het hult zich namelijk maar in twee kleuren: oranje en groen.
