Donderdag twaalf maart twintig twintig, drie uur

Ja, ik weet nog waar ik was, net zoals ik nog weet waar ik op 11 september 2001 op datzelfde tijdstip was. Het zijn momenten die we simpelweg niet kunnen negeren, die een onuitwisbare indruk maakten en later ankerpunten blijken te zijn in de tijd. Er is een voor en een na 9/11, net zoals er een periode voor en na corona zal zijn. Alleen zitten we er nu nog middenin en kunnen we alleen maar verlangen naar het moment dat het weer enigszins normaal zal zijn.

Wat is een jaar op een mensenleven? Eerlijk gezegd is het niet erg lang als je terugblikt, al doe ik dat met forse tegenzin.  Want het is mij niet in de koude kleren gaan zitten. En jou waarschijnlijk ook niet. Het was een jaar van forse tegenvallers, van korte oplevingen en momenten van hoop naast terugkerende frustraties en bittere keuzes. Nee, ik vermoed dat ik later niet met veel plezier aan deze periode terugdenk.

Al was het zeker niet alleen maar ellende en tegenspoed. Ik ben dankbaar voor de collegialiteit in de culturele sector, hoe we samen opstonden en ons verenigden, hoe we samenwerken aan het herstel. Ik ben dankbaar voor een overheid die geld wist vrij te maken om er voor te zorgen dat cruciale culturele voorzieningen niet kopje onder zouden gaan. Zodat we in staat waren om onkostenvergoedingen te betalen aan artiesten die niet konden spelen, om salarissen te betalen aan medewerkers die niet kunnen doen waarvoor we ze hebben aangesteld, om tegen de verdrukkende maatregelen in aansprekende programma’s te realiseren. 

En ik ben er van overtuigd dat we de tijd die vrijkwam goed hebben benut in ons huis. Om er voor te zorgen dat we snel weer kunnen opstarten, op een nog hoger niveau dan voorheen. Zo werken we bij Theaters Tilburg samen aan een twaalftal projecten waarmee we straks ons voordeel zullen doen. Of beter gezegd; waar onze gasten, artiesten en zakelijke klanten straks beter mee zijn gediend. Het zijn projecten die er voor zorgen dat ons programma, onze gastvrijheid en onze gebouwen de verwachtingen van onze gasten overtreffen. Waarmee we gesterkt uit de crisis komen.

Natuurlijk ga ik nog niet alles verklappen, maar we zien nu in maart al uit naar september. Als we keuzes hebben gemaakt over onze bedrijfskleding, het nieuwe theatercafé, onze cateringpartners. En als we uitkijken naar een jubileum met toffe artiesten en grootse muziekproducties in de concertzaal. En dan vertrouw ik er maar op dat de vaccinatiestrategie zijn nut heeft bewezen, dat u weer onbezorgd in onze zalen kan gaan zitten en kan genieten. Want wat verlang ik daar naar, net als u.

Om die bijzondere verjaardag te markeren doen we iets bijzonders aanstaande zaterdag. In meer dan dertig landen wordt de voorstelling Wit Konijn, Rood Konijn gespeeld. Stel je eens voor. In theaters over de hele wereld, van Argentinië tot Australië en van India tot Nederland, gaan acteurs het toneel op om de kracht van theater te tonen. Op ons podium speelt acteur Mandela Wee Wee de monoloog. Zonder voorbereiding, zonder repetities, zonder regisseur en met een stapel instructies ontdekken we samen met hem de inhoud van deze internationale theaterhit van de Iraanse schrijver Nassim Soleimanpour. Ik waag de gok en weet niet waar deze toe leidt, bent u mijn getuige?

Check hier voor deze bijzondere gebeurtenis.