Je kan het dan wel zingen, daarmee is het nog niet waar. Tilburg is geen fraaie stad, maar wel een waar de mensen van houden. Als me één ding is bijgebleven van de Tilburgse Revue, dan is het dat wel. Het is dat de titel door de politiek al geclaimd is, dus laat ik het anders zeggen: de Tilburgers zijn nogal fier op hun stad. In ieder geval wel die honderden enthousiastelingen die de afgelopen weken ons podium bestierden. En ik kan zeggen dat ook ik geraakt was door ‘1000 dromen’, ik genoot van de strakke groepszang en van de nostalgische blikken in een voor mij onbekend verleden. En als er een rode draad was, dan was het wel dat je vrijuit moet dromen over de toekomst. En dat iedereen het recht heeft die dromen na te jagen.
Natuurlijk heb ook ik zo mijn dromen. Ik zit zelfs in de gelukkige positie dat ik ze samen met de mensen van Theaters Tilburg mag omvormen tot concrete plannen. En dat is nog niet eenvoudig. De monumentale gebouwen aan de Schouwburgring hebben een rijk verleden en een architectuur die moet worden gekoesterd. Als een soort rentmeester behouden we dit fraaie erfgoed voor de generaties na ons. Tegelijkertijd gaan we er optimaal gebruik van maken, we halen eruit wat erin zit. Dus dromen we hoe dat zou kunnen. Om je dromen waar te maken moet je wel eerst wakker worden.
Gisteren mocht ik mijn toezichthouders na 100 dagen de belangrijkste keuzes toelichten voor de toekomst van Theaters Tilburg. Onder de noemer ‘het podium van de stad’ legde ik ze uit dat we in deze turbulente economische tijden geen gas zullen terugnemen. Sterker nog, we gaan er feller tegenaan dan ooit om ervoor te zorgen dat de Tilburgers en masse onze foyers en zalen bevolken. Dus gaan we niet minder voorstellingen en concerten aanbieden, nee, zelfs iets meer. En we gaan meer dan ooit het gesprek aan met de stad. Om er samen met andere podia voor te zorgen dat in Tilburg de muziek, dans, toneel, cabaret en show wordt gebracht die er toe doet.
Natuurlijk spelen we in op de sluiting van MIDI. De manager van dat theater heeft het de afgelopen jaren heel knap gedaan, dus die pikken we in. We zorgen ervoor dat hij prachtige projecten kan ontwikkelen in onze zalen, maar ook in die van onze collega’s. We willen dat jonge Tilburgers hun eerste stappen zetten op het culturele pad, of ze nu zwart zijn of wit. Door de comedyclub te bezoeken in de studio, mee te dansen in een project in De NWE Vorst of te rappen in 013. En onze vrijage met de Hogeschool voor de Kunsten wordt nog inniger. Eindejaarsstudenten presenteren zich met muziek, dans en circus in onze zalen. Samen met Fontys helpen we ze bij hun eerste stappen van hun beroepscarrière.
En we gaan werk maken van de kleurrijkste concertzaal van het Zuiden. We koesteren deze zaal als ultieme plek voor symfonische muziek. Iedereen moet weten waar dit lichtkunstwerk staat en wat erin gebeurt. Tegelijkertijd gaan we op zoek naar slimme trucs om ‘m ook te kunnen benutten voor ander repertoire. Zodat je bij de prachtige concerten van het Nederlands Blazers Ensemble niet het gevoel hebt dat je alleen bent, samen met 250 mensen die dat ook voelen. De krant presenteerde dat vandaag als een pasklaar plan, al is het natuurlijk nog niet zover. Tussen droom en daad moeten nog wel een paar stappen worden gemaakt.
Tenslotte blijven we ervoor zorgen dat u het zo goed mogelijk naar uw zin heeft bij ons in huis. Zodat u graag een half uurtje eerder komt en nog een uurtje na blijft praten achteraf. Want al kijkt u ons arm, u drinkt ons rijk. Dus zorgen we voor een muziekje en sfeerlicht na het toneel, of een dj met flitsende lichten in de foyer na het concert van de Soul Sisters en voor een bar in de concertzaal als Paradox daar een grote act op het podium zet. Dus gun ons even de tijd en we maken onze dromen waar. Want we willen dat u voor altijd bij ons blijft. Nou ja, dat is misschien overdreven, als u maar bij ons terugkomt, steeds maar weer.
P.S. Zie ook het artikel in het Brabants Dagblad vandaag:
http://bd.nl/nieuws/tilburg-stad/theaters-tilburg-zoekt-breder-publiek-1.127351