De stad en het podium

Tilburgers houden wel van een feestje. De verjaardag van onze nieuwe koning werd dit jaar dan ook met volle overgave gevierd. Carnaval is hier nooit ver weg, voor schmink en pruiken is weinig aanleiding nodig. Horeca-ondernemers voldoen met alle liefde aan de vertierbehoefte van de stedelingen. Dus verrijzen met grote regelmaat podia op onze pleinen en dreunen de discobeats door de straten.

De podiumkunsten lijken populairder dan ooit. Er zijn niet alleen de hele week ’s avonds talentenjachten op TV, als we de kans krijgen klimmen we zelf op het podium of zingen we uit volle borst mee. Tilburg Zingt sluit daar prachtig op aan. Elk jaar verdringen zich duizenden mensen op de Schouwburgring voor een podium met koren en artiesten. Het credo ‘de stad als podium’ wordt letterlijk waargemaakt.

En natuurlijk kan al dat vertier soms een beetje botsen. Zeker als je om de hoek woont of het podium in je voortuin staat. Zoals bij ons. Tijdens de opbouw van het festivalterrein was Boudewijn de Groot in de schouwburgzaal zijn geluid aan het testen voor de avond. Een uitverkochte zaal in het vooruitzicht, zoals hij al jaren gewend is. De technici op straat wilden ook even checken waartoe hun installatie in staat was. Dus dreunde ‘Thriller’ door de Tilburgse binnenstad.

Maar goed, een man als De Groot heeft ook zo zijn grenzen. Geluidsgrenzen dan. Hij werd niet erg gelukkig van dat gedreun buiten. Dus meldde hij me dat hij huiswaarts zou keren als de overlast niet snel zou verdwijnen. Als directeur werd ik een beetje nerveus. Vijftienduizend luid zingende mensen voor de deur en 850 in de zaal. Zou dat wel goed gaan samen? Hoe hadden we dit eigenlijk tegelijk kunnen boeken? Oh ja, die viering van de verjaardag van de koning werd pas bekend gemaakt toen we ons programma voor het nieuwe seizoen al rond hadden. Daar viel niets meer aan te doen, zeker nu niet.

De lijntjes in Tilburg zijn kort. In no time was er een constructief gesprek over decibels en geluidsfrequenties. De batterij van boxen voor onze deur werd uitgeschakeld, de knoppen werden een beetje naar beneden geschoven, De Groot werd gerustgesteld. Even leek ‘De stad als podium’ strijdig met onze opdracht als ‘podium van de stad’, uiteindelijk kwam alles goed. Boudewijn's meest kwetsbare liedjes werden lichtjes inngevuld met de cadans van buiten. Bij ‘Het land van Maas en Waal’ zong ook in de zaal iedereen even uitzinnig mee. Om bij het verlaten van de schouwburg door een vrolijke menigte warm te worden opgevangen.

En volgend jaar? Dan gaat het helemaal goed. Ik weet het al, het programma 14/15 is rond. Stiekem heb ik al een eerste druk van de brochure op mijn bureau liggen. U moet zelf nog tot dinsdag wachten. Dan presenteert Roeland Kooijmans samen met vele anderen de reeks van concerten en voorstellingen die we in het vooruitzicht hebben. En ik zal u vast verklappen, op 26 april 2015 zijn wij ’s avonds gesloten en zingen we uit volle borst mee. Want ook wij houden wel van een feestje bij Theaters Tilburg.