vrijdag 31 oktober 2014

Niet onopgemerkt



Gaat het Magogo Kamerorkest echt stoppen? Ja, spijtig, spijtig. Er zijn veel memorabele concerten gerealiseerd, zo’n einde is pijnlijk. In de afgelopen jaren is er door veel mensen hard gewerkt om het orkest levensvatbaar te laten zijn.

Waarom het dan toch niet verder kon? Naast de schoonheid in de zaal was daar steeds de economische realiteit, de strijd om het publieksbereik. De afwezigheid van de noodzakelijke speelbeurten in het land voor de unieke producties die Magogo steeds maar weer van de grond wist te tillen.

Wat het meest bijzondere  is dat ik heb meegemaakt met het Magogo? Goh, daar vraag je me wat. Ik denk dat ik het meest werd geraakt door Gerard van Maasakkers met Zomaar onverwacht, het meest in vervoering raakte van de Vier jaargetijden van Astor Piazzolla en dat ik in verwarring was van het batafysische concert van Micha Hamel. En ja, ik ben steeds erg trots geweest op het feit dat de kleurrijke zaal van Jo Coenen en Peter Struyken werd bespeeld door ons ‘eigen’ orkest, met prachtige beelden en een heel eigen gebruik van videoprojectie.

Wie ik zou willen bedanken? Tsja, die lange reeks namen laat ik liever aan de voorzitter van Magogo. Maar weet je? Zonder componist geen muziek, zonder musici geen klanken. Dus hen ben ik het meest dankbaar. En het publiek natuurlijk, dat toch maar steeds haar vertrouwen in het orkest stelde.

Hoe rond je zo’n tijdperk nu gepast af? Als je groots hebt gepresteerd, moet je met allure eindigen. Daarom gelukkig geen requiem, maar een feestelijk slotconcert, met vuurwerk en allerlei mensen die in de afgelopen jaren zo belangrijk waren voor Magogo en voor Concertzaal Tilburg. Het doet nu eenmaal pijn om afscheid te nemen, je kan beter lachen door de tranen heen.

Hoe nu verder? De muziek speelt altijd door. Tegen de stroom in, ook als overheden terugtreden en bedrijven aarzelen. De zoektocht naar een nieuwe orkestpraktijk en nieuw publiek stopt niet, ook niet hier in Tilburg. De meest kleurrijke concertzaal van het Zuiden staat voor een brede en diverse programmering met gevoel voor traditie en een scherp oog voor vernieuwing, met dit seizoen initiatieven zoals Micha’s Mix, Incubated: fluisterzacht en Casual Classics, naast de standards van philharmonie zuidnederland en de Nederlandse Bachvereniging.

Is er toekomst voor concertzalen? Natuurlijk. De kern van wat wij doen is ‘live’. Het draait hier om echte musici, die spelen in het hier en nu. Ik geloof dat niemand de kracht van klassieke muziek kan ontkennen, dat iedereen wel eens mag worden opgetild door virtuoze violen. Daarna luister je nooit meer hetzelfde.

Magogo heeft veel mensen blijvend geraakt. Het is niet onopgemerkt gebleven.