woensdag 7 oktober 2015

No glitter, no glamour?

Het is bijzonder hoe de dingen soms gaan. Dat gebeurtenissen die niets met elkaar te maken hebben samen leiden tot iets anders. Dat kan dan geen toeval zijn. Het hangt in de lucht of zo. De intellectuelen onder ons noemen dat dan serendipiteit, de schijnbaar toevallige samenloop van omstandigheden. Zo ook dit verhaal, waarin de Internationale Dag van de Armoede valt op 17 oktober 2015, net als de première van onze lokale televisieheld Roy Donders.

Alleen gaat die première van de Glitter & Glamour Theatertour niet door. Modekoning en volkszanger Roy Donders heeft het toch een beetje onderschat, dat maken van een theatershow. Hij heeft het zo druk met zijn modelijn, zijn winkel en het voor de camera ruziemaken met zijn zus dat die repetities niet helemaal uit de verf kwamen. Dat heb ik van horen zeggen, ik heb hem er zelf niet over gesproken. Maar het is wel balen, zo’n landelijke première zet ons normaal als theater toch maar weer even op de kaart. Denk maar eens terug aan Grease de vorige maand. Ik hoop dat het goed gaat met Roy, dat hij zichzelf bij elkaar grabbelt en over een tijdje het nog eens een keer waagt. Maar nu dus even niet.

Die week daarvoor ontving ik twee heren die zich er niet bij willen neerleggen dat de welvaart nogal ongelijk is verdeeld in ons land. Dat er alleen al in onze stad zo’n 25.000 mensen zijn die op of onder de armoedegrens leven. Dat is al jaren zo, dat zal ook niet snel veranderen, maar dat betekent niet dat je er niks aan zou moeten doen. Ja, u begrijpt, dit waren nobele heren met een missie. Ze willen een groep vormen van mensen die op plekken in de Tilburgse samenleving zitten waar ze wel iets kunnen doen. Door die mensen aan elkaar te knopen zou er wel eens een initiatief kunnen ontstaan dat je vooraf niet kan bedenken. Een onconventionele samenwerking tegen de armoede, zoiets hebben ze in hun hoofd. En ik werd uitgenodigd daaraan deel te nemen, zeg dan maar eens nee.

Maar goed, terug naar Roy. Op Facebook meldde ik dat plots op zaterdag 17 oktober een zaal dreigde leeg te blijven. No glitter, no glamour. Er werd druk gereageerd. Veel steunbetuigingen en wat flauwekul natuurlijk, maar ook wat mensen die graag zelf op dat podium zouden willen staan. En zo ontstond een idee. Want wie zou je op de Internationale Dag van de Armoede nu het liefst in je zaal hebben zitten? Ja, natuurlijk. De mensen die erg graag op zaterdag uit zouden willen gaan, maar voor wie de entreeprijs voor een bezoek aan de schouwburg simpelweg geen optie is. Alleen, wat zet je dan op dat podium?

Het mooie aan Tilburg is dat mensen die iets willen elkaar hier snel vinden, dat ze makkelijk de handen ineen slaan, dat ze initiatieven ontplooien zonder dat ze vooraf precies weten waar het eindigt. Vooral sociale initiatieven, die een beetje tegendraads zijn en die met humor worden gebracht. En dat is precies wat er de afgelopen dagen gebeurde. Lokale cabaretiers als Karin Bruers, Frank van Pamelen en Steven Brunswijk treffen elkaar op ons podium. Net als de vrolijke Balkanpop van Project Rakija en de levensliederen van de artiesten van Theater De Boemel. Het is een soort zwaan-kleef-aan, we zijn nog maar net begonnen met het samenstellen van een show en we weten nog niet wat de uiteindelijke line-up zal zijn. Al hebben we nog wat fraaie grote namen op onze verlanglijst.

En dat alles doen ze voor een appel en een ei, voor noppes, zonder eigen belang. Mooi toch? En iedereen mag komen, al hebben sommigen een streepje voor. Vanaf nu nodigen we heel gericht mensen uit die ook wel eens een avondje uit verdienen. Gaan we zelfs proberen om vervoer te regelen voor mensen die normaal de wijk nauwelijks meer uit kunnen. Dus als u dat zelf ook iemand gunt, bestel dan kaarten, geef een lift, ga samen en wijs de weg.

Nu nog een hartverwarmend einde. Een avond uit is compleet met een kopje koffie in de pauze, een drankje en een muziekje achteraf. Er is een barmhartige Tilburger die dat voor zijn rekening neemt, die nu al heeft toegezegd dat hij een rondje geeft voor de hele zaak. Kom daar nog maar eens om in deze tijden. In Tilburg kan dat dus, hier wel. Arm en rijk, zwart en wit, slim en sluw, jong en oud. Iedereen is welkom, nu meer dan ooit.

Nagekomen bericht. Zie hier de terugblik op youtube van deze activiteit.