donderdag 22 maart 2018

Een magische plek


Sinds april 2015 werk ik in een rijksmonument. Dat wist u wellicht niet, maar de Rijksdienst voor het cultureel erfgoed beschouwt dit complex als een echte topper, een typerend voorbeeld van naoorlogse bouwkunst. Dat is uitzonderlijk want de architectuur van de wederopbouw wordt vaker gezien als ‘lelijk’, ‘saai’ en ‘bouwtechnisch slecht’. Het ligt echter genuanceerder, want uit die destijds gepresenteerde nieuwe monumenten spreekt ook de spirit van optimisme en opbouw.

Op de website van de rijksdienst lees ik dat de schouwburg een belangrijk gebouw is voor de architectuurgeschiedenis van de theaterbouw en een toonaangevend werk van de architecten Bijvoet en Holt. 'De grote ramen verbeelden de communicatie met de stad en kenmerken het sociale karakter van de theaters in deze periode. Het architectenduo ontwierp ook een deel van het interieur en het meubilair.' Dat is er trouwens nog steeds, we koesteren die banken en stoelen in onze foyers.

Natuurlijk is het me vooraf wel gevraagd, er werd niet zo maar een schildje van monumentenzorg op onze voordeur geschroefd. En we hebben er ook wel even over nagedacht, want wie weet kun je vervolgens niets meer wijzigen in het gebouw waar je dagelijks mee werkt. Dat bleek mee te vallen. Maar belangrijker nog, ik schat zo in dat we er hier in Tilburg helemaal niet zo gek veel aan willen wijzigen. De foyers, de zalen en ook het gebied achter de schermen is namelijk heel knap ontworpen.

En dat is niet raar, dat is vooral heel bijzonder. Want neem nu het gebouw van onze collega’s in Den Bosch. Dat is een stuk jonger maar ondertussen behoorlijk versleten en praktisch gezien een ramp. Vandaar dat ze er vanaf willen, alleen wil dat jammer genoeg met de besluitvorming in de provinciehoofdstad al jaren niet lukken. OK, er werd vorig jaar rond deze tijd dan wel een prachtig ontwerp gepresenteerd van UNStudio, maar dat bleek in economisch oplevende tijden stukken duurder dan verwacht. Een nieuw theater heb je niet zo maar voor elkaar.

Podiumgebouwen zijn vaak architectonische hoogstandjes van grote namen in het vakgebied. Naast onze schouwburg staat de concertzaal van architect (en later Rijksbouwmeester) Jo Coenen. Al heeft die 20 jaar geleden wel de nodige logistieke foutjes gemaakt trouwens. Dat gedoe met die lange looplijnen en grote trappen kan ik nog wel uitleggen, die verdeling van die krappe foyers niet. Vandaar ook dat we de afgelopen jaren daar wel wat hebben gewijzigd zoals een nieuwe bar, nieuwe toiletten op een logische plek en veranderingen in het stoelenplan. Neemt niet weg dat het een iconisch gebouw is op een belangrijke plek in de stad.

Laatst mocht ik daar trouwens wat over vertellen, over die architectuur en die stedenbouwkundige inpassing. Het Tilburgs Architectuur Film Festival TIAFF vroeg me of ik ook een van hun ambassadeurs wilde worden. En of ze dan een filmpje mochten maken in die fraaie gebouwen van ons. En ijdel als ik ben, vanzelfsprekend heb ik daar aan meegedaan. Het biedt toch maar weer een mooie kans om op te scheppen over de plek waar ik elke dag naartoe fiets en vele uren doorbreng.

Ik maakte het ze trouwens wel een beetje lastig, die mensen van TIAFF. Want dat filmpje werd ’s ochtends gemaakt en dan zijn er normaliter niet zo gek veel artiesten en publiek in Theaters Tilburg. Terwijl het daar wel allemaal om draait. Dus wilde ik ook graag beelden van avonden in ons huis gemonteerd in die trailer. En dat is gelukkig allemaal gelukt, checkt u het zelf maar eens op hun website.  Oh ja, belangrijker nog, want daar ben je ambassadeur voor, kom 14 april naar Cinecitta voor dat festival. Als u van architectuur en cinema houdt tenminste, voor levend vermaak komt u gewoon weer bij ons.