dinsdag 29 december 2015

Misschien wel de beste van het land

Of ik niet trots ben vragen ze dan. Hoezo? Nou, dat je de baas bent van het beste theater van Nederland, daarom. Terwijl we dat nog helemaal niet weten. De bekendmaking is op 11 januari tijdens de jaarlijkse landelijke bijeenkomst van theaterproducenten. Niet dat ik nu niet trots ben hoor. Het is toch een soort van erkenning, een bevestiging dat we goed bezig zijn bij Theaters Tilburg. Anders hadden ze ons niet op dat lijstje gezet. Al is het wel een lang lijstje, er zijn maar liefst negen theaters genomineerd. Daarvan kregen er al vier eerder die prijs. Dus laten we aannemen dat die ‘m niet nog eens krijgen, dan is het een kans van één op vijf. Dat is een aanmerkelijk hogere kans dan dat lot in de staatsloterij overmorgen, maar toch.

Zo rond de jaarwisseling worden er meer prijzen uitgereikt. Aan de beste oliebollenbakker bijvoorbeeld, of de beste haringverkoper. In ons geval kiezen de artiesten, hun productiebedrijven en hun verkopers het theater uit dat het naar hun mening dat jaar het beste heeft gedaan. Daarbij letten ze overal op. Of we de deur netjes open doen voor die bekende cabaretier en hem netjes de weg naar de kleedkamer wijzen. Hoe hulpvaardig onze technici zijn, hoe doortastend onze marketeers, hoe precies en snel onze dames van de administratie. Of het publiek er gelukkig is en of je er lekker kan eten. Of we een beetje met ze meedenken bij het bedenken, selecteren en aan de man brengen van die talloze voorstellingen. Alles telt mee. Reden genoeg dus om trots te zijn, want in dat ingewikkelde samenspel elke dag maar weer kan best wel eens iets fout gaan.

Die nominatie is dan ook vooral een pluim voor alle mensen die bij Theaters Tilburg werken, die er steeds maar weer de schouders onder zetten samen. Alle radertjes en tandwieltjes in die vertoningsmachine grijpen immers in elkaar als in een complex uurwerk. We weten heel goed waar we mee bezig zijn en wat we belangrijk vinden. Dat kwaliteit hoog in het vaandel staat, net als gastvrijheid. Dat we steeds op zoek zijn naar vernieuwing en dat we ons betrokken voelen bij de stad en de mensen waarvoor we werken. Dat anderen dat zien is een fraaie bevestiging dat we het goede pad bewandelen. En dat is eigenlijk al genoeg. Ook als we het niet worden. En als dat wel zo mocht zijn, dan zal u dat een jaar lang van ons horen. Zo bescheiden zijn we dan ook wel weer.