Take off

Eindelijk, daar gaan we weer. Nog niet helemaal als toen, maar toch. Afgelopen zaterdag een eerste echte voorstelling met LeineRoebana, het dansgezelschap uit Breda. Met een echt decor, echte muziek en echte dansers die zich in het zweet werken. En gisterenavond vulde Roué Verveer twee maal onze schouwburg, haalden Tilburgers met hem in de studiofoyer hun Free Heri For All in het kader van de herdenking van het einde van de slavernij en zong Marlies Bloemen voor een gevuld terras op ons buitenpodium. 

Je kan je niet voorstellen hoe fijn dat voor een theaterdirecteur is, na al die maanden gedoe en stilte in ons huis. Ik had er pijn van in mijn buik en was er knap druk mee, zo’n gesloten tent. Deze maand laten we dus nog even zien dat we bestaan, dat we er toe doen. Met een gratis programma op het terras van ons nieuwe theatercafé. Laten we hopen dat het niet teveel regent, dat we elkaar weer kunnen treffen bij een glaasje rosé.

Hoewel, dat podium programmeren we aanstaande zaterdagavond niet. Dan vieren we feest met ons eigen personeel. Mijn collega’s hebben het, elk op hun eigen manier, net zo om hun oren gehad. Zonder publiek liggen hier veel functies stil. Anderen rekenen met mij de talloze noodscenario’s door,  verplaatste voor de zoveelste keer een voorstelling of concert, schilderden muren of schuurden tafels. Morgen zijn we weer samen in één zaal, dat is lang geleden. Dus daar zie ik naar uit.

Maar goed, traditioneel kijken we in de zomer uit naar het nieuwe seizoen. Dat hebben we, zonder brochure dit keer, enkele weken geleden gelanceerd. U zal het er niet aan afzien, maar dat programma heeft ons veel hoofdbrekens en zweetdruppels gekost. Het is enigszins uit balans qua verdeling van voorstellingen naar tijd en plaats. Maar het is wel een topprogramma met fraaie landelijke en internationale high lights. Kijk vooral op onze site, al zal ik er ééntje noemen.

U weet misschien dat ik een bewonderaar ben van hedendaagse dans, vooral van het repertoire van grote Westerse choreografen. Ik ben dan ook verguld met het feit dat we samen met het Holland Dance Festival de productie Swan Lakes van Gauthier Dance naar Nederland kunnen halen. Vier totaal nieuwe vertolkingen van Hofesh Shechter, Marie Chouinard, Marc Goecke en Cayetano Soto. De productie ging vorige week in Stuttgart in première en werd met een minutenlange staande ovatie ontvangen. Nog even wachten, het wordt vanzelf weer winter. 

Gelukkig wordt de kwaliteit van ons programma herkend, er is de afgelopen weken stevig besteld. Goed om te zien dat het vertrouwen in de toekomst en in Theaters Tilburg niet is verdwenen. Er zijn voorstellingen die, net als vroeger, nu al vrijwel zijn uitverkocht. Terwijl het aanbod nog niet compleet is, in september volgt een update met tenminste 35 producties die nu nog in het overzicht ontbreken. Hou dus nog wat spaargeld op de rekening, dan kunt u over een aantal weken alsnog uw slag slaan.

Turbulentie

Hij ligt er weer, de nieuwe brochure van Theaters Tilburg. En het werkt weer, de website met het aanbod tot de zomer van 2018. Voor jou als gast is dat allemaal heel gewoon. Dat klopt, dat mag je van ons verwachten. Maar jongens, jongens wat is dat toch een bak werk.  In de afgelopen weken hebben we met alle mensen op ons kantoor vooral heel veel afspraken gemaakt met elkaar en met de rest van de wereld en daarbij heel veel informatie verwerkt. Resulterend in een spoorboekje voor weer een nieuw theaterseizoen.

En dat is voor mij de tiende keer al weer. Vijf hier in Tilburg en de vijf daarvoor in mijn geliefde Zutphen. Wat raast de tijd toch genadeloos snel voorbij. Afgelopen woensdag mocht ik het resultaat tonen tijdens de jaarlijkse seizoenspresentatie met dit keer de charmante Lonne Gossling aan mijn zijde. Een vrijwel onmogelijke opgave om die meer dan 375 voorstellingen en concerten de revue te laten passeren. Dat deden we dus maar niet, we beperkten ons tot enkele high lights en brachten vooral prettige gasten. Kom de volgende keer ook kijken, de datum is al gepland.

Voor mij was die presentatie de afgelopen maanden de stip op de horizon. De maanden maart en april waren dit keer drukker dan ooit. In die periode doen we namelijk alles dubbel. We tonen vrijwel elke dag belangwekkende producties op onze podia en brengen die op allerlei vernuftige manieren onder de aandacht van het publiek.  En tegelijkertijd zijn we druk met voorstellingen boeken, marketingdeals maken en concepten verzinnen voor het volgende theaterseizoen.

En dan komt ook de koning nog eens langs. Heeft u het Koningsconcert gezien op tv? Kijk het anders nog eens na op Uitzending Gemist, het is echt de moeite waard. Wat zag onze concertzaal er knap uit die avond. Wat een kroon op het werk, wat was ik trots op onze mensen, onze zaal en vooruit, op Tilburg. Want ook zo’n event vergt minutieuze voorbereiding. Van onze technici, en van onze horeca uiteraard want die koning drinkt niet zo maar een willekeurig glaasje wijn met zijn onderdanen achteraf. Net als veel Tilburgers deze dagen kan ik zeggen dat ik heel even heel dicht bij de hoogheden mocht zijn. Bekroond met mijn eigen ‘Obama’ momentje toen ik al handenschuddend op de foto mocht.

En om dat alles af te ronden was daar op 28 april plots Koningsdag: The day after. Met een doorsnede van de acts die de dag daarvoor op verschillende plekken langs de route maar kort de aandacht konden krijgen van het hoge bezoek. Een heerlijke ongedwongen en gratis avond in een overladen zaal met vrijwilligers, mensen van de gemeente, podiumacts en veel publiek. Wat ik me overigens pas die avond bewust werd wat een last die hele koningsdag is geweest voor de gemeentelijke organisatie. Voor hen was die ‘day after’ ook een soort therapeutische afscheidssessie. Een half jaar lang op topspeed een topevenement in elkaar zetten en dan de maandag daarna weer gewoon achter het bureau beleidsnota’s typen. Dat valt niet mee, dus werd er links en rechts een traantje geplengd.

Maar goed, doorrrr, zou Mathijs van Nieuwkerk zeggen. De komende dagen gaan we alle boekingen en verzoeken van onze gasten verwerken. Met de bekende stormloop op de website voor de verkopen van bekende namen in ons programma. Maar vergis je niet, er is hier nog geen tijd voor rust. Tot eind juni presenteren we dag na dag voorstellingen en concerten, terwijl we achter de schermen werken aan weer een nieuwe eigen productie: het Nederlands Musical Talent Gala. Een heus gala met groot orkest en bekende musicalsterren zoals Freek Bartels en Stanley Burleson die een preview brengen van de musicals die volgend seizoen in Tilburg te zien zijn. Zorg dat je erbij bent, er is geen tijd te verliezen, er is nog zoveel te zien en te doen.

Koninklijke drukte

Al staan er duizenden boze Turken op de Coolsingel, dreigen populisten tot een machtsovername en gaat de aarde aan onze vraatzucht ten onder, wij Tilburgers bereiden ons voor op de komst van de koning. Ook bij Theaters Tilburg kunnen we ons er niet aan ontrekken. Sterker nog , het heeft Zijne Majesteit bekoort om het jaarlijks Koningsconcert op 3 april in de Concertzaal te laten plaatsvinden. Dus zijn we ook bij ons op kantoor en op de vloer in rep en roer.

Alsof we dat al niet waren. Het programma is de komende maanden overvol, de kaartverkoop is fors aangetrokken, het publiek stroomt toe. En het is weer 1 maart geweest, de dag waarop we de boeken al weer voor het nieuwe seizoen sluiten. We zijn klaar met plannen,  we weten tot en met juni 2018 precies wie er wanneer   en in welke zaal gaat optreden. Hoewel we nog niet precies weten wat al die artiesten hier komen doen. Dat hebben ze zelf vaak niet eens in de gaten. Dus worden er fraaie of geinige foto’s gemaakt deze dagen en op basis van vage plannen sterke verkoopteksten geschreven. Onze dames en heren van marketing zijn er de komende weken maar druk mee.

En gaandeweg komen sommige producenten of artiesten tot inkeer. Zo staat bijvoorbeeld Diederik van Vleuten al enige tijd voor april 2018 in onze agenda, vandaag hoorden we dat hij voorlopig even geen inspiratie heeft om met weer zo’n sterk historisch verhaal te komen. Jammer dan. En komt de producent van een nieuwe musical al rekenend tot de conclusie dat het doorzetten van de plannen tot zijn faillissement kan leiden. Wat weer leidt tot een nieuw gat in onze programmering. Alles is relatief in het licht van de toestand van de wereld, voor een programmeur zorgt een podium waar op een uitgaansavond het licht niet brandt voor pijn in de buik.

Even terug naar die koning die gebruik maakt van een gaatje in onze planning (op maandagavond is er namelijk nooit veel te doen in onze zalen). De aanloop naar dat concert met Amsterdam Sinfonietta en bijzondere gasten op het podium is namelijk best lang. Niet zozeer het programma zelf (dat is in goede handen), vooral de logistiek er omheen vereist veel geregel en overleg. Dus spreken wij met geduld adjudant, hofmaarschalk en hofdames alsof het ons dagelijks werk is dat koninklijk bezoek. Geen reden tot twijfel, natuurlijk zorgen we goed voor hem, zijn geliefde dames en zijn gevolg.

Het bericht over het concert in de kranten zorgde wel voor enige ophef bij onze afdeling ticketing. De koning nodigt namelijk zijn eigen gasten uit. Veel Tilburgers, dat dan weer wel, maar als u niet op zijn lijstje staat komt u er niet in. Sorry dan. U kan wel op Koningsdag zelf in de avond naar het concert kijken op tv. Nadat u overdag gevolgd hebt hoe het koninklijk gezelschap zich in onze binnenstad langs dertien werelden heeft bewogen. Dat wordt vast een fraai staaltje stadspromotie, daar mogen we op vertrouwen.

Oh ja, en als we dan alles hebben gehad, als de straten weer zijn gekuist en de verlengkabels opgerold, op de dag erna organiseren wij in de schouwburg ‘the day after’. Een programma waarin we trots terugblikken en een podium bieden aan hen die zo hard repeteerden en maar een half minuutje op tv verschenen. Een programma voor Tilburg en voor de Tilburgers waar u gewoon naartoe mag, als u tenminste op tijd uw kaarten reserveert. Want met 1.000 mensen in de grote zaal zitten we echt vol en zijn we er  trots op dat we die ene dag de meest oranje stad waren van Nederland.

Summer nights

Terwijl u geniet van de zomer wordt er hard gewerkt aan een nieuw theater seizoen. Niet iedereen heeft vakantie. Op tal van locaties in het land wordt gerepeteerd en geïmproviseerd, om de zalen straks weer te vullen met dans, drama en muziek. In de studio’s van Albert en Joop aan de Amsterdamse Zuidas werkt de cast van Grease zich in het zweet. Nog even wachten en de nieuwe versie van deze hitmusical gaat op 13 september in Tilburg in première.

Liefdesverhalen zijn al sinds mensenheugenis voer voor drama. Net als bij Romeo & Julia en bij West-side story wordt het pas spannend als er voor die liefde huizenhoge obstakels moeten worden overwonnen. Het is pas leuk als het niet van een leien dakje gaat.  Zo genieten mijn dochters nu al jarenlang van de TV-serie Spangas waar het ene na het andere probleem wordt geïntroduceerd en overwonnen. Tussen al dat gedoe zijn juist die verliefdheden het meest spannend.

Wat me steeds opvalt aan die serie is dat de acteurs een jaar of tien ouder zijn dan de personages die ze vertolken. Met kleding die net te kinderachtig voor ze is en styling die af en toe behoorlijk doorschiet. Maar dat alles maakt de serie juist sterker voor deze specifieke doelgroep. Zo is er tegelijkertijd de serie ‘Brugklas’  waarin tieners zichzelf spelen in een echte middelbare school in Zaanstad. Dat is levensecht en toch halen mijn dochters er de neus voor op.

Toen John Travolta in 1978 invulling gaf aan Danny was hij een jaar of zes ouder dan zijn personage. Dat weet ik vanwege ‘Summer nights’. Daarin bezingt Sandy haar nieuwe liefde en vertelt ze dat hij net achttien is geworden. Zij is een schoolmeisje en natuurlijk wat jonger. In de film dan, want in het echt was Olivia Newton-John destijds al dertig. Nu ik de filmbeelden nog eens terug kijk valt me dat extra op. De actrice was bijna twee keer zo oud als haar personage.

In de nieuwe musical straks is dat net andersom. Vajèn van den Bosch heeft net haar Havo-diploma gehaald en deed de vooropleiding muziektheater hier bij Fontys. Ze is nu net zo oud als haar personage Sandy. Terwijl Tim Douwsma juist negen jaar ouder is dan Danny en inmiddels aardig door de wol geverfd is. Uiteindelijk maakt dat natuurlijk allemaal niks uit. Als ze er maar in slagen om de liefde tussen twee high-school pubers overtuigend op de bühne te brengen.

Ik heb er het volste vertrouwen in dat ze daar in gaan slagen. Ze zijn beiden voorgekookt en klaargestoomd in het mediacircus dat nu eenmaal met de musical business gepaard gaat. We zagen ze zingen in talentenprogramma’s, presenteren op TV en acteren in eerdere musicals van Verlinde. Eind augustus beginnen ze met hun try-outs en tijdens de musical-sing-a-long op de Uitmarkt kan u zien of het allemaal gaat lukken met die première.

Net als u neurie ik de hitsongs van Grease ongehinderd mee: ‘Grease’, ‘Summer Nights’ en ‘Hopelessly devoted to you’. Maar er is ook dat dramatisch slechte liedje van een meisje uit Valkenswaard dat kort na de film de hitlijsten bestormde. Anita Weijers was zo brutaal om ‘Sandy’ als artiestennaam te kiezen en scoorde met ‘Mama ik ben verliefd op John Travolta’ een heuse hit. Zou er straks uit de schare bewonderaars van Tim wederom een meisje opstaan om hem te bezingen? Wie weet. Want verliefdheid is altijd actueel, net als het drama dat er op volgt.

Druk, druk, druk

Het voorjaar is een hectische tijd in het theater, zowel voor de schermen als daarachter. Dit jaar al helemaal. Het is een drukke tijd op het podium met veel producties van en voor Tilburgers. Na de Tilburgse Revue volgde bijvoorbeeld de montage en première van Romeo en Julia van onze vrienden van Het Zuidelijk Toneel, daarna het literatuurfestival Tilt. Twee producties die de nodige stof deden opwaaien in de schouwburg en die veel bezoekers wisten te verleiden. Het voorjaar is ook de tijd waarin we achter de schermen zowel terugblikken op het jaar daarvoor, als dat we ons druk voorbereiden op een nieuw seizoen.

Wellicht heeft u het eerder gelezen in de krant. In 2014 bezochten 175.000 mensen Theaters Tilburg, dat is precies evenveel als in het jaar daarvoor. Dat zou een aanwijzing kunnen zijn voor een rotsvaste positie in deze onstuimige tijden. Maar het beeld van een rimpelloos oppervlak is maar schijn, daaronder borrelt en bruist het. De samenstelling van het programma in 2014 was heel anders dan het jaar daarvoor, de reacties van u als publiek ook. Overall gezien moesten we meer aanbieden en harder werken om het publiek aan ons te binden. Dat klinkt misschien mooi, maar de grootte van voorstellingen en publiek wordt stap voor stap kleiner en de financiële druk in huis neemt daarmee fors toe.

Maar goed, altijd fijn om even terug te blikken. In 2014 werkten we druk samen met allerlei partijen in de stad en regio. Was u bij de 9 Zeer Korte Toneelstukken ? Of bij Tilburg in Koor, dat een welkom podium bood aan meer dan dertig lokale en regionale koren? Beeldbepalende evenementen in Theaters Tilburg waren bijvoorbeeld de Kruikenconcerten, het Fontys Denk Groter Debat, het Koningsconcert met het Euregio Jeugdorkest, de musicalvoorstelling een Kwart eeuw Tikiko en de voorstellingen op verschillende locaties in de schouwburg tijdens de TilburgvoorCultuurNACHT.

We staan niet stil. Er is sprake van een doorgaande ontwikkeling. Van vertonen naar betrekken, van bekijken naar begrijpen. Wij zijn het podium van de stad, maar ook het kloppende culturele hart van de stad. We willen prikkelend zijn, impulsen geven en een open houding tentoonspreiden. Die houding is nodig, omdat we met steeds meer partijen samenwerken. Samenwerking binnen en met de stad ontwikkelt zich van praten over gezamenlijke inkoop van kantoorartikelen, naar het organiseren van festivals en het afstemmen van programma’s. Dat is mooi, die Tilburgse culturele bedrijven in de stad staan immers niet in de woestijn en werken steeds vaker hand-in-hand..

Zo hebben we ook voor het nieuwe seizoen weer veel fraaie projecten, voorstellingen en concerten in de planning. De eerste drukproeven van de nieuwe brochure schuiven op dit moment over mijn bureau. Wat dat allemaal gaat zijn? Dat houd ik nog even geheim. Als u het echt wil weten, zet dan vast 28 april in de agenda. Die avond presenteert Roeland Kooijmans in de schouwburg het nieuwe seizoen, met leuke gasten en previews op alles wat er komen gaat. Raar eigenlijk, terwijl we nog drie maanden te gaan hebben, verlang ik al weer naar een nieuw seizoen. Het gaat steeds maar door, steeds nieuwe perspectieven, steeds nieuwe vergezichten en elke avond nieuwe kansen op verwondering.

Turbulent

We leven in een rare tijd. De wereld staat in brand. Tenminste, daar lijkt het wel op. De TV toont onthutsende beelden die dagenlang op mijn netvlies branden. Vreemd, tegelijkertijd verkopen wij bij Theaters Tilburg kaartjes en beloven ook wij u onvergetelijke momenten.  Het contrast lijkt groter dan ooit. Al is dat niet zo. Onoplosbare vraagstukken vragen om creativiteit, om verbeelding. De kracht van de kunsten schuilt voor mij altijd in het vermogen om de dingen anders te zien, vanuit een ander perspectief, door andere ogen. De waarheid bestaat niet, alleen perceptie telt. Er is altijd één oplossing meer dan je ziet. Voor grote én voor kleine problemen. Tenminste, dat geloof ik. En als je iets gelooft, dan is het zo.

Zo net na de vakantie is het voor een theaterdirecteur razend druk. We maken ons op voor een nieuw seizoen. We zien de kaartstanden en weten dat u als gast aarzelt, of op zijn minst een beetje afwacht. Was het voor het gros van de Tilburgers tien jaar geleden nog heel normaal om voor een heel seizoen theaterkaarten te kopen, nu leven we bij de waan van de dag. Dus is het voor ons zaak om zoveel mogelijk uw aandacht te trekken voor de veelbelovende voorstellingen en concerten in ons programma. Dat doen we gelukkig niet alleen. Ook de producenten zijn zich er van doordrongen dat ze zich landelijk moeten laten zien. Dus deed iedereen verschrikkelijk zijn best op de podia van de Amsterdamse UITmarkt dit weekend. Ik hoop dat u het een beetje hebt gevolgd op TV en in de kranten.

Maar goed, ik denk niet alleen aan kaartstanden, ook de veranderingen in ons gebouw vragen om aandacht. Ik ben erg benieuwd hoe u ons gerestylde restaurant gaat waarderen. Het is gewaagd dat nieuwe ontwerp, ik weet het. In economisch spannende tijden moet je bewegen. Wie stil zit wordt overreden. De Tilburgse binnenstedelijke horeca is deze maanden druk aan het investeren. Er zijn mooie plekjes bijgekomen, maar gelukkig is er maar één restaurant Lucebert. Dus kom maar eens eten, straks als u weer onze voorstellingen bezoekt.

En natuurlijk zijn ook ambtenaren, raadleden en wethouders teruggekeerd van vakantie. Om zich te storten in de voorbereidingen voor de begroting 2015. In de zomer is een perspectiefnota geschreven. Ik ben blij dat een deel van de suggesties uit mijn vorige blog aansluit op de accenten die het college legt op het terrein van cultuur. Die match is niet vreemd. Dat is het mooie van democratie, dat de mensen die we samen hebben verkozen met ons overleggen. Ja toch? Vandaar dat ik bij de inspraakavond kan bevestigen dat niet alleen ik, maar ook mijn culturele collega’s zich wel kunnen vinden in de accenten uit die nota.

Ik weet niet of u die nota heeft gelezen. De accenten zijn herkenbaar, doch daarmee niet minder belangrijk. Het gaat over talent dat de kans moet krijgen zich te ontwikkelen, over de ambitie om iedereen van dat fraais te laten genieten, over het sterk houden van de culturele voedingsbodem en tenslotte over het zichtbaar maken van het toptalent dat deze stad herbergt. Natuurlijk zijn we het daarmee eens. Al maken we ons zorgen. Want met al die bezuinigingen van de afgelopen jaren en stijgende vaste lasten is de ruimte om in te spelen op de eisen van de tijd steeds krapper geworden. We vallen nog niet om, maakt u zich geen zorgen, maar ook in de cultuursector is niets meer vanzelfsprekend.

We maken in deze tijden keuzes en concentreren onze aandacht. Wat de gezamenlijke evenementen betreft richten we ons volgende maand op de Cultuurnacht en de Dansdropping. Dat betekent dat het charmante gratis nieuwjaarsfestival Frisse Oren sneuvelt. Een simpele afweging van kosten en baten, van inspanningen versus bereik. Al doen dat soort keuzes wel pijn, de laagdrempeligheid van onze podia wordt immers aangetast. Maar goed, we laten ons niet uit het veld slaan. Binnen de nauwe marges waarbinnen we nu werken blijven we open staan voor nieuwe projecten, voor nieuwe makers op onze podia. Gelukkig heeft het college daarvoor wat middelen gereserveerd. Ze kunnen er op rekenen dat wij er, samen met de andere cultuurinstellingen uit deze stad, de schouders onder zetten. Want al zijn deze tijden turbulent en lastig te vatten, together we stand.

Oh ja, morgen mag ik namens negen Tilburgse cultuurbedrijven inspreken bij de gemeenteraad. Die tekst vindt u hier.

Tilburgse zomeroverpeinzingen

Ik vroeg me af. Zou zo’n nieuwe wethouder, onder haar donkerblauwe parasol aan de Middellandse zee, op dit moment ook over Tilburg nadenken? Of specifieker nog, over kunst en cultuur in deze voormalige textielstad die al jaren op zoek is naar haar ziel en zaligheid? Of die nieuwe raadsleden, die nog kort voor de vakantie beloofden dat ze alles gaan doen in het belang van Tilburg en de Tilburgers. Zouden die al afstand kunnen nemen en hun complexe verantwoordelijkheid kunnen overzien? Het heeft mij best even gekost voor ik enige notie had waar het hier om draait. En eerlijk gezegd heb ook ik zo mijn gezichtsbeperkingen, als theaterdirecteur te midden van andere worstelende culturele organisaties en festivals.

Dit najaar gaan die gemeenteraad en het college samen namelijk nadenken over de begroting 2015. En begroten, dat is in deze tijd nog knap lastig. Niet dat het hier eenvoudig is, bij Theaters Tilburg moeten we nogal wat kunstgrepen uithalen om in de zwarte cijfers te blijven. Terwijl de bijdrage van de gemeente fors is teruggesnoeid en ook ons publiek zo nu en dan behoorlijk de adem inhoudt, loopt de huur elk jaar gestaag op en zijn er kostbare nieuwe cao-afspraken gemaakt. En binnen die beperkingen zullen we toch blijven zoeken naar de fraaiste voorstellingen en concerten, bedenken we nieuwe concepten voor activiteiten en investeren we in nieuwe systemen, het restaurant en in een passende omgeving voor ons publiek.

Voor gemeenteraadsleden moet dat natuurlijk ook zoiets zijn. Aan de ene kant is er minder geld, aan de andere kant proberen ze zoveel mogelijk hun stempel te drukken op de vernieuwingen in deze stad. Nou doen zij dat natuurlijk ook niet voor zichzelf, maar voor u uiteraard. Laat dat nu bij Theaters Tilburg net zo zijn. Ook wij staan voor een publieke opdracht en betalen dat uit publieke middelen. Dus als ze mij om advies vragen, dan zou ik het wel weten. Ik zou zeven punten weten waarmee Tilburg het culturele veld en daarmee zichzelf vooruit zou helpen. Ik zal ze even noemen, bij het gesprek met de gemeenteraad dit najaar zal ik ze na overleg met mijn culturele collega’s wat verder uitwerken.

Ten eerste, hou de basis op orde. Koester hoogwaardige bestaande culturele voorzieningen zoals de podia en musea en voorkom dat zij hun werk niet goed meer kunnen doen door een te eenzijdige focus op nieuwe events op nieuwe locaties. Ten tweede, behoud structureel geld voor projecten en zoek samen met ons naar matches van dit geld met dat van andere overheden en het bedrijfsleven. Ten derde, wees ruimhartig naar initiatieven die de deelname bevorderen vooral voor kinderen en inwoners die minder makkelijk kunnen profiteren van de culturele Tilburgse verworvenheden. Ten vierde, omdat veel van ons in gemeentelijke gebouwen zijn ondergebracht, zorg dat de huur niet harder stijgt dan de inkomsten uit subsidies en publieksbestedingen. Oh ja, maak die gebouwen dan ook een beetje duurzaam en help ons bij de aanpassingen die het publiek van ons vraagt, ook als dat iets meer kost dan aanvankelijk gedacht.

Bent u er nog? Tsja, wellicht is zeven punten een beetje teveel voor een column. Maar ik heb het zojuist allemaal bedacht, dus nu wil ik het ook melden. Daarom, ten vijfde, neem citymarketing serieus en stel daarbinnen cultuur centraal. Er is in deze stad genoeg om trots op te zijn,  daar moet je wel mee durven pronken. Ten zesde, zorg voor voldoende culturele allure en excellentie. Er zijn veel grootschalige horecagedreven evenementen, daar is niets mis mee, maar ondersteun dan ook de internationale ambities van culturele basisvoorzieningen. Zodat we samen kunnen genieten van spraakmakende voorstellingen, concerten en tentoonstellingen. Oh ja, dan tenslotte als zevende, realiseer in de winter een hoogwaardig, artistiek gedreven festival van nationale allure naast de bestaande beeldbepalende festivals in voor- en najaar. Onze grootstedelijke ambities zijn met het uitblijven van de titel Culturele Hoofdstad immers niet verdampt.

U ziet, als ik het voor te vertellen had, dan zou ik het wel weten. De beste stuurlui staan aan wal. Volgende week ga ik dan eindelijk maar eens zelf op vakantie. Wellicht dat ik drijvend op mijn luchtbedje nog een schokkende ingeving krijg. Dan zal ik die later nog wel met u delen, of wie weet bel ik nog even met die wethouder die elders aan het strand ligt te zonnen